رجاء بن ضحّاک مى‏گوید:

وَکانَ [إلاْمِامُ الرِّضا علیه‏ السلام] یُکْثِرُ بِاللَّیْلِ فى‏فِراشِهِ مِنْ تِلاوَةِ الْقُرْانِ، فَإذا مَرَّ بِآیَةٍ فیها ذِکْرُ جَنَّةٍ أَوْ نارٍ بَکى وَسَأَلَ اللّه‏َ الجَنَّةَ وَ تَعَوَّذَ بِهِ مِنَ النّارِ.

امام رضا علیه‏ السلام شبها در بستر خود بسیار قرآن تلاوت مى‏کرد، و چون به آیه‏هاى بهشت و دوزخ مى‏رسید، مى‏گریست و بهشت را از درگاه خدا طلب مى‏کرد و از آتش دوزخ به خدا پناه مى‏برد.

عیون اخبار الرضا 2: 196، بحارالانوار 49: 94